Różnice między południem i północą
Włochy dzielą się na dwadzieścia regionów, które z kolei dzielą się na prowincje. Niektóre z tych regionów posiadają granice historyczne, na przykład Toskania, Lombardia lub Wenecja, inne, takie jak Friuli-Wenecja Julijska czy Molise, zostały ustanowione niedawno, w uznaniu ich współczesnych osiągnięć. Najostrzejszy podział istnieje między Północą a Południem. Północne Włochy są jednym z najbardziej rozwiniętych regionów przemysłowych w świecie, charakteryzującym się szybkim rozwojem gospodarczym. Mieszkańcy Północy mówią językiem włoskim z naleciałościami francuskimi lub niemieckimi, a „stolica” regionu, Mediolan, jest na wskroś miastem europejskim. Włochy południowe, znane jako Il mezzogiorno, stanowią jeden z najsłabiej gospodarczo rozwiniętych obszarów w Europie. Słabość gospodarcza Południa to częściowo wynik zaniedbania, które narastało w okresie kolejnych obcych okupacji, jak też i celowego dążenia polityków – szefów korporacji – do uprzemysłowienia jedynie Północy i pozostawienia Południa jako wygodnego źródła siły roboczej. Ma to jednak wiele plusów, ponieważ mieszkańcy południa sa dużo bardziej przyjaźni, od pracy wolą rozrywkę i na każdym kroku korzystają z dobrodziejstw życia.

Półwysep Gargano
Gargano to ostroga włoskiego buta, półwysep wysunięty w Morze Adriatyckie, jak wyspa wyrastający z nad płaskich równin Tavoliere. Obecnie Gargano cieszy się w okresie lata, które trwa tu od maja do października, szczególną popularnością wśród turystów z wielu krajów. Gargano słynie z czystego morza, bardzo dużych plaż i niesamowicie przyjaznych tubylców. Na krajobraz Gargano składają się liczne wysepki, przepiękne groty i bujna roślinność. Główny ośrodek wczasowy to Vieste, które leży na dwóch przylądkach najdalej wysuniętych w Adriatyk.

O ludziach
Mieszkańcy tego kraju są spontaniczni i impulsywni i rzadko pozostają niewrażliwi. Przy jakiejś okazji można odczuć wyższość okazywaną przez mieszkańców popularnych miejscowości masom turystów z całego świata, lecz w chwilę potem zakosztować serdecznej gościnności. Gdyby wybrać jedną, najbardziej charakterystyczną cechę tego narodu, to musiała by to być chęć pełnego korzystania z życia. To dlatego każdego dnia odbywają się setki miejscowych uroczystości dla uczczenia świętych lub z okazji zakończenia zbiorów. Panuje tu kult dobrego jedzenia, obsesja pięknego ubierania się, a przede wszystkim zwyczaj codziennego wieczornego spaceru w gronie rodzinnym (passeggiata), który celebrują tak młodzi, jak i starsi w każdym miasteczku i wiosce, jak kraj długi i szeroki.

Klimat
Klimat Włoch jest jednym z korzystniejszych na świecie: lata są tu zwykle ciepłe i suche, a zimy łagodne. Istnieją jednak duże różnice pomiędzy regionami. Część północna kraju ma klimat bardziej umiarkowany, a południowa – bardziej śródziemnomorski. Lata są gorące i suche wzdłuż wybrzeży (zwłaszcza na Południu), a chłodne na obszarach górzystych, głównie w Alpach i Apeninach. Zimy są łagodne w południowej części kraju, od Rzymu w dół, ale na Północy bywają prawie tak mroźne, jak w innych krajach północnej półkuli, a czasami nawet sroższe, zwłaszcza w styczniu na nizinach Lombardii i Emilia-Romagna. W okresie letnim pojawia się ciepły i suchy wiatr - sirocco.

 

 

 

Plaże
Miłośnicy plażowania nie mają problemów ze znalezieniem miłego miejsca. Plaże są piaszczyste i bardzo podobne do polskich. Nowością może być jednak system organizacji plaży we Włoszech. Podzielone są one na „kluby”, w których za wstęp pobierane są opłaty. W opłacie zawarte jest korzystanie z leżaków oraz parasoli oraz całodniowego programu animacji (aerobic, taniec, śpiew, zabawy i gry...). Na plażach znależć można boiska do siatkówki, piłki nożnej oraz stoły pingpongowe. Przy każdym „klubie” funkcjonuje bar serwujący przysmaki kuchni włoskiej, przekąski i napoje. Standardowa opłata za plażę to minimum 1 € za 1 dzień.

Morze
Morze Adriatyckie - powierzchnia 139 tys. km2, głębokość do ok. 1400 m. Południowa część Włoch słynie z czystego morza w przeciwieństwie do części północnej. Zasolenie jest wysokie. Poza meduzami w morzu nic nam nie grozi.

Włoska kuchnia
Kuchnia włoska, mimo że długo cieszyła się popularnością głównie ze względu na niskie ceny potraw i łatwość ich przyrządzania, zaczyna wreszcie zdobywać pozycję jednej ze słynniejszych kuchni świata. Sposób odżywiania się mieszkańców południowych Włoch, wyróżniający się dużą ilością świeżych owoców, jarzyn i ryb, należy do najzdrowszych. Niewiele jest narodowych kuchni, które mogą się poszczycić taką różnorodnością zarówno składników, jak i metod gotowania. Wino także zyskuje na popularności, gdyż w ramach walki o klienta przemysł włoski porzuca powoli tradycyjnie kiepską jakość i staje się konkurencyjny.

 

Przykładowe ceny we włoskiej restauracji:
Pizza - od 4 € do 8 €
Zestaw obiadowy - 7 €
Piwo - 2 €
Woda mineralna 1 litr - 1,5 €
Wino stołowe - 5 €

Wino
Mimo że większość Włochów od wczesnej młodości pije wino, nie ma we Włoszech tradycji upijania się. Rzadko widzi się na ulicy osoby nietrzeźwe, młodzież nie spędza wieczorów na intensywnym piciu, a kobiety nadużywające alkoholu są szczególnie potępiane. Niemniej alkohol jest raczej tani, a jeżeli chodzi o gatunki - jest w czym wybierać. Można też liczyć na szeroki wybór napojów bezalkoholowych. Włosi nie kierują się w wyborze wina snobizmem. Wina „szlachetne” nie cieszą się tu takim szacunkiem jak we Francji czy Anglii. Lekkie czerwone wino, np. wyrabiane z winogron docetto, w upalne dni serwuje się prosto z lodówki, a niektóre mocne białe wina pije się w temperaturze zbliżonej do pokojowej. Wina zawsze podaje się do posiłku. Wszystkie są tanie i dlatego picie najtańszych i najlichszych win nie ma większego sensu. Warto poprosić o vino sfuso, które podaje się w kuflach półlitrowych (un mezzo) lub ćwierćlitrowych (un quatro). Wino butelkowe jest równie dobre, choć droższe: w restauracjach kosztuje 6 €, w sklepie czy domu towarowym - o ponad połowę mniej.

Godziny otwarcia sklepów
Sklepy czynne są z reguły od 9.00 – 13.00 i 16.00 – 20.00.

Wymiana pieniędzy
Walutą Włoch jest 1 EURO - 100 centów. W obiegu są banknoty o nominałach: 5,10,20,50,100,200,500 euro i 8 monet o nominałach: 1,2,5,10,20,50 centów oraz 1 i 2 euro. Polecamy zabrać ze sobą Euro, lub skorzystać z bankomatów.

Karty płatnicze
Akceptowana jest większość (wszystkie popularne takie jak VISA, Mastercard, Eurocard, American Express, itp.) kart płatniczych. Dotyczy to oczywiście większych placówek handlowych, sklepów, restauracji, stacji benzynowych, hoteli, itd.
Kalkulator walutowy na: www.oanda.com

Sieć elektryczna
Napięcie w sieci wynosi 220 V / 50 Hz. Kontakty standardowe, tak jak w Polsce.
Przedstawicielstwa dyplomatyczne
Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Rzymie:
adres: via P.P. Rubens 20, Monti Parioli 00197, Roma, Italia
tel. (0.03906) 322-4455, 321-6073, 323-3245
fax 322-3990
e-mail: [email protected]
Internet: www.ambasciatapolonia.it
Konsulat RP w Bari: Konsul Honorowy: Domenico Centrone (włoski)
adres: via Abbrescia 85, 70121 Bari, Italia
tel. (0-03080) 995-4125, 995-7202
fax 995-7181

Przepisy celne
Ilość produktów spożywczych nie powinna wskazywać na handlowy cel przewozu. Bez cła do Włoch można wwieźć: litr wyrobów spirytusowych o zawartości alkoholu powyżej 22% albo 2 l wina, albo 5 l piwa, 200 sztuk papierosów, 0,5 kg kawy, 100 g herbaty, 1 kg czekolady oraz produkty spożywcze do własnej konsumpcji. Wyjeżdżając z kraju, można ubiegać się na granicy o zwrot podatku VAT od dokonanych we Włoszech zakupów, pod warunkiem, że ich wartość wynosi nie mniej niż 155 €. Honorowane są tylko zakupy dokonane w sklepach oznaczonych symbolem Tax Free, wyłącznie po okazaniu rachunku i tylko wtedy, jeżeli zakupione towary nie były jeszcze używane.

 

 

 

Warto wiedzieć
Przed przyjazdem do Włoch nie wymaga się od podróżnych dokonania szczepień. Generalnie poziom ochrony zdrowia odpowiada standardom europejskim. Najczęściej spotykane wśród turystów dolegliwości i choroby to udar słoneczny oraz bóle żołądka (głównie po spożyciu małży). Wodę można pić bez obaw, choć zawsze zdrowsza jest woda butelkowana. Na placach i ulicach co krok tryskają małe fontanny (trzeba przekręcić kurek lub nacisnąć przycisk); na niektórych z nich widnieje jednak napis acqua non potable, co oznacza, że taka woda nie nadaje się do spożycia.

 

Słowniczek
dzień dobry - buon giorno
do widzenia - arrivederci
dobranoc - buona notte
cześć - ciao
proszę - per favorre
dziękuję - grazie
przepraszam - scusa
smacznego - buon appetito!
ile to kosztuje? - quanto costa? gdzie jest...? - dove sono...?
która jest godzina - che ore sono
jak się czujesz - come stai?
nazywam się... - mi chiamo...
tak - si
nie - no
mały - piccolo
duży - grande
ładny - bello
brzydki - brutto
apteka - farmacia
nie rozumiem - non capisco
jestem z Polski - sono dalla Polonia
gdzie jest...? – dove e’?

 

 

 

Informacje ogólne
Liczba mieszkańców - 350 tys.
Numer kierunkowy telefonu - 039/41
Ważniejsze numery telefonu - Informacja turystyczna: 5298711, Policja: 113, Pierwsza pomoc: 5294516/7, 5261750
Czas lokalny - Warszawa: 12:00, Wenecja: 12:00

Komunikacja miejska
Autobus - Linie łączą Wenecką Lagunę oraz części lądowe Mestre oraz Marghera. Wszystkie zbiegają się na Piazzale Roma.
Tramwaj - Kursują na obszarze lądowym. Komunikacja na obszarze laguny odbywa się drogami wodnymi.
Transport wodny: Obejmuje motoscafo (łodzie), vaporetto (tramwaj wodny) oraz promy wodne przewożące pojazdy. Istnieje ponad 20 linii komunikacyjnych, na których ruch odbywa się od godz. 6.00 do 21.00, a na linii 1 do 24.00 Wzdłuż kanału Grande biegnie linia 1 (linia zwykła), łącząca Piazzale Roma z Lido. Podobny przebieg ma linia 2 lecz kursują na niej w trybie przyspieszonym pojazdy bardziej ekskluzywne. Większe jednostki pływające obsługują linię 6, łączącą Riva degli Schiavoni z Lido. Do północnych wysp laguny (Murano, Treporti i in.) dociera linia 12, biegnąca od Fondamente Nuove.
Wygodne ale i kosztowne są taksówki wodne (lancia).
Wspaniałą atrakcją są pływające wolno romantyczne gondole.

 

Historia
Początki Wenecji sięgają VI wieku, kiedy na bagnistej lagunie i jej wysepkach osiedlali się mieszkańcy rzymskich miast leżących na lądzie w obawie przed najazdami plemion germańskich. Kiedy na jednej z wysp laguny - Toricello - schronił się w 639 roku również biskup Altinus, rozpoczęła się działalność lokalnej administracji. Zalążkiem miasta była największa wyspa Rivoalto (dziś Rialto). Niezależność Wenecja uzyskała w 814 roku dzięki traktatowi akwizgrańskiemu. W 1117 uzyskuje przydomek Serenissima czyli Najjaśniejsza. Tak powstałą Republiką Wenecką rządzili dożowie i Wielka Rada. Położenie na lagunie było podstawą do utworzenia wspaniałej morskiej flotylli wojennej oraz handlowej. To kupcy uczynili z Wenecji miasto bogate i znane w całej Europie. Do wzrostu potęgi przyczyniły się również krucjaty. W 1380 r. flota wenecka zadała druzgocącą klęskę Genui, dzięki temu republika zaczęła odgruwać dominującą rolę w północnych Włoszech i basenie Morza Śródziemnego. Wieki świetności to średniowiecze i renesans, których pamiątki możemy podziwiać do dziś. Schyłek rozpoczął się wraz z podbojami Imperium Otomańskiego, gdyż wielkie środki musiano przeznaczać na cele obronne. Rozrastające imperium utrudniało kupcom weneckim swobodny handel. Do powolnego upadku przyczyniły się także wielkie odkrycia geograficzne. Gdy wytyczono nową drogę do Indii, wokół Afryki, Wenecja przestała dominować jako centrum handlowe basenu śródziemnomorskiego. Miasto ze swymi pałacami zamieniało się powoli w monumentalny pomnik upamiętniający czasy wielkiej świetności i ogromnych wpływów kupców weneckich. Ostatecznie niezależna Republika Wenecka przestała istnieć w czasach napoleońskich. Po zakończeniu wojen została włączona do Austrii. Dopiero w 1866 r. znalazła się w granicach jednoczących się Włoch, nie odgrywała już jednak znaczącej roli politycznej i gospodarczej. Miasto nie ucierpiało wiele w czasach nowożytnych. Pozostawione z boku przetrwało jako perła renesansu. Dziś jest jednym z najpiękniejszych miast Europy, odwiedzanym przez tysiące turystów.

 

Główne atrakcje
Wenecja często nazywana jest muzeum architektury pod gołym niebem. Najsłynniejszym a zarazem najpiękniejszym miejscem jest plac św. Marka - Piazza San Marco. Stoi tam bazylika św. Marka, zbudowana 1000 lat temu. Mieszczą się tam szczątki patrona miasta św. Marka Ewangelisty przywiezione tu przez kupców weneckich w 828 roku z Aleksandrii w Egipcie. Sanktuarium bogate jest w dzieła sztuki wschodniej, które gromadzone były tu przez wieki. Perłą architektury miasta jest Pałac Dożów - Palazzo Ducale. Był on rezydencją dożów i siedzibą władz Wenecji. Zbudowany w stylu weneckiego gotyku, z licznymi koronkowymi łukami robi wrażenie budowli niezwykle lekkiej. Na szczególną uwagę zasługują Złote Schody, Sala Wielkiej Rady, Schody Gigantów. Wenecja to liczne mosty nad kanałami, często w formie ażurowych korytarzy.. Najsłynniejszym jest Most Westchnień (Ponte dei Sospiri), którym prowadzono do więzienia skazańców. Piękny widok na Wenecje podziwiać można z mostu Ponte della Paglia. Najbardziej imponującym jest most Rialto.

Główną arterią wodną miasta jest kanał Grande. Biegnie od Piazzale Roma do placu św. Marka i dzieli Wenecję na dwie części. Wzdłuż niego wielmoże weneccy budowali swe pałace, przeglądające się w wodach kanału. Płynąc nim podziwiać można arcydzieła architektury średniowiecznej i renesansowej. Miejsce szczyci się również przepięknymi kościołami, m.in. renesansowym Kościółem Santa Maria della Salute.

Swym pięknem urzekają również kościoły w stylu gotyckim: San Zaccaria niedaleko San Marco, San Giovani e Paolo nad kanałem Grande czy Santa Maria Gloriosa dei Frari na Campo dei Friari.
Muzea i galerie

Muzeum Correra - mieści się w Pałacu Królewskim na placu św. Marka. Zawiera zbiory numizmatów, ceramiki, oraz malarstwa weneckiego. Można w nim obejrzeć dzieła Bartolomeo, Vivarini, Carpaccio.
Museum Archeologiczne - mieści się w Pałac Królewski na placu św. Marka. Zawiera bogatą kolekcję greckiej i rzymskiej rzeźby.

 

Zakupy
Główne centra handlowe Wenecji, gdzie mieszczą się ekskluzywne sklepy to plac św. Marka, Bocca di Piazza oraz Via XXII Marzo. Elegancką odzież nabyć można w Al. Duca d´Aosta na San Marco 4945, Giuliadue na San Marco 210. Popularne domy handlowe to Standa i Upim, znajdujące się przy głównych ulicach. W Mestre duży i przyjemny dom handlowy to Coin niedaleko Piazza Feretto.
Wenecja słynie z rodzimych szkieł oraz ręcznie robionych koronek. Większość sklepów sprzedających tradycyjne wyroby rękodzieła mieści się na placu św. Marka oraz na wyspie Murano.

 

Gdzie zjeść
Antica Trattoria Poste Vecie, San Polo 1608, tel. 721822 - elegancka restauracja, serwuje m.in. dania z ryb, owoców morza, ryżu i mąki kukurydzianej (tzw. polenta).
Da Bruno, Calle del Paradiso 5731, tel. 5221480 - restauracja serwuje wspaniałe dania rybne.
La Caravella, Via XXII Marzo, tel. 5208901 - ekskluzywna i droga restauracja, podaje dania kuchni włoskiej.
Taverna la Fenice, San Marco 1938, tel. 5223856 - lokal posiada wspaniały nastrój, mimo wysokich cen można tu zjeść dobre dania kuchni włoskiej.
Madonna, Calle della Madonna 594, tel. 5223824 - serwuje wspaniałą Polenta e Baccala - czyli filety z dorsza.

Popularnym zwyczajem jest picie kawy parzonej w ekspresie - espresso. Na każdej uliczce Wenecji znajduje się niewielka kawiarenka caffe lub bar. Kawę wypija się najczęściej przy barze, na stojąco.
Zajrzeć warto również do wszędzie obecnych weneckich pubów czyli osteria. Podaje się tam wina (un´ombra di rosso - czerwone, un´ombra di bianco - białe) z przystawkami. Szczególnie polecanym miejscem jest Osteria ai Pescatori na Piazza Galupi, tel. 730 650, serwuje doskonałe dania rybne.

 

Rozrywka
Tradycyjną już rozrywką Wenecji jest spędzanie wolnego czasu przy stoliku w czarujących kawiarniach na Piazza San Marco. Muzyka w kawiarenkach Quadri, Florian czy Harry´s Bar oraz piękno architektury dostarczają wyjątkowych wrażeń.
Kto woli bardziej aktywne formy rozrywki powinien wiedzieć, że najpopularniejsze dyskoteki miasta to Club 22 na Lido oraz znajdujący się w samej Wenecji FZ Di Foschini. Wiele nocnych klubów mieści się na Strada Nuova oraz okolicy dworca Santa Lucia.
Dla lubiących hazard i mocne wrażenia otwarte jest Casino, które zimą mieści się w Ca´Vendramin Calergi nad kanałem Cannaregio. W porze letnie otwarte jest na Lungomare Marconi na Lido (tel. 529 71 11).
Wenecja oferuje wiele również miłośnikom muzyki klasycznej. Główna sala koncertowa i scena operowa mieszczą się w gmachu Teatro la Fenice na San Fantin 2549 (tel. 521 01 61). Klasykę dramatu natomiast wystawia się w Teatro Goldoni na Calle Goldoni (tel. 520 54 22).

Co warto zobaczyć
Bazylika św. Marka San Marco - zbudowana została przy placu św. Marka w celu pochowania relikwi św. Marka, zaraz po tym, jak w XIX w. kupcy weneccy wykradli jego szczątki z Aleksandrii i przywieźli do Wenecji. Święty Marek jest patronem miasta, z jego osobą też wiąże się wiele ciekawych, weneckich legend. Symbolem patrona jest skrzydlaty lew pojawiający się nie tylko na miejskich budowlach i zabytkach, ale wszędzie tam, gdzie przez wieki panowali Wenecjanie, np. Na terenach dzisiejszej Chorwacji.
Fundatorem kościoła był doża Angelo Partycipazio, niestety niedługo po wybudowaniu bazyliki, większa jej część uległa zniszczeniu w wyniku pożaru, który zniszczył również Pałac Dożów. W XI wieku przeprowadzono prace restauracyjne.
San Marco jest przykładem budownictwa w stylu bizantyjskim - została zaprojektowana na planie greckiego krzyża i charakteryzuje się kopułami rozmieszczonymi nad nawami, przypominające kopuły islamskich meczetów. Od strony Placu św. Marka kościół zdobi szeroka fasada z pięcioma portalami z umieszczonymi na nich mozaikami.
Wnętrze jest podzielone rzędami marmurowych kolumn o złoconych korynckich głowicach, a na ścianach, posadzkach i sklepieniach umieszczono bogate mozaiki prezentujące styl bizantyjski. Cała światynia stanowi niezwykłe połączenie wielu prądów w sztuce i architekturze – to, co typowe dla Konstantynopola przeplata się harmonijnie z elementami romańskimi i wczesnochrześcijańskimi.

 

Pałac Dożów - to gotycka siedziba władców i rządu Wenecji, początkowo spełniająca funkcje obronne. Budowla powstała na miejscu bizantyjskiego zamku w 814 r. i od tego czasu wiele razy przebudowywano ją, dodając nowe elementy w różnych stylach.
Dzisiaj Pałac Dożów to trzykondygnacyjny budynek z renesansowym dziedzińcem i arkadowymi, pięknymi loggiami. W środkowej części budowli, pomiędzy oknami umieszczono płaskorzeźby nawiązujące do wystroju architektonicznego Porta della Carta. Skrzydło budowli ciągnące się wzdłuż kanału Pałacowego łączy Most Westchnień z budynkiem nowego więzienia.

 

Most Westchnień - ten najbardziej znany wenecki most z 1614 roku łączy pomieszczenia I piętra Pałacu Dożów z budynkiem nowego więzienia – budowli z przełomu XVI i XVII wieku. Obudowana konstrukcja jest malowniczo “przerzucona” nad kanałem Pałacowym. Wewnątrz mostu znajdują się dwa oddzielone od siebie korytarze. Ciekawostka – właśnie ten most niegdyś prowadzono skazańców z sali do cel.
Santa Maria della Salute - pracę nad kościołem ukończono w 1681 roku, głównym architektem był Baldassare Longhena. Budowla zlokalizowana jest nad słynnym Kanałem Grande i powstała jako wotum dziękczynne po szalejącej w mieście epidemii dżumy, która pochłonęła niemal połowę mieszkańców miasta. Santa Maria utrzymana jest w stylu barokowym, a zaprojektowana została na rzucie ośmioboku otoczonego arkadami. Ciekawe wrażenie robi otoczenie kościóła – sześć pokaźnych kaplic.

 

 

Kanał Grande - to najsłynniejszy wenecki kanał w kształcie litery “s” - miejsce romantyczne, o niespotykanym nigdzie indziej klimacie i wyglądzie. Kana został zbudowany w XV wieku i łączy wenecką lagunę z kanałem św. Marka, dzieląc przy tym miasto na dwie części i sześć dzielnic – po trzy po każdej stonie kanału - Cannaregio, San Marco i Castello oraz Santa Croce, San Polo i Dorsoduro. Koniecznie trzeba wybrać się na wycieczkę gondolą lub tramwajem wodnym wzdłuż całego kanału – podczas rejsu będzie można podziwiać słynny Złoty Dom i wspomnianą już świątynię Santa Maria della Salute. Gwarantowane niezapomniane wrażenia.

 

Most Rialto - jest najważniejszym mostem w Wenecji, którym przechodzi Kanał Grande w strefie Rialto, Początkowo zwany był Ponte della Moneta, ponieważ wybudowany został w pobliżu Starej Mennicy weneckiej, w swych lokalach skupiał działalności finansowe bankierów weneckich.
Aktualna wersja, to rezultat jego szóstej rekonstrukcji jest pierwszym mostem kamiennym w mieście, pochodzi z 1590 roku i jest dziełem architekta Antonio da Ponte. Jego elegancka forma jest podzielona dwunastoma podwójnymi arkadami rozmieszczonymi symetrycznie, które dziś goszczą działalności handlowe.

Galerie Akademii - mówimy o najważniejszym muzeum malarstwa w Wenecji, wcześniej mieszczącego się w lokalach ex Kościoła i Szkoły Santa Maria della Caritŕ z przynależnym zakonem, dziś siedziba Akademii Sztuk Pięknych. We wnętrzu gości bogaty zbiór dzieł malarzy weneckich z okresu między XIV a XVIII wiekiem, oferujący kompleksowo znamienną panoramę sztuki weneckiej tych czasów.
Przedstawione są następujące dzieła: Vittore Carpaccio, Giovanni Bellini, Gentile Bellini, Andrea Mantegna, Giorgione, Lorenzo Lotto, Tiziano Vecellio, Jacopo il Tintoretto, Paolo il Veronese, Gian Battista Tiepolo, Canaletto, Francesco Guardě, Giambattista Piazzetta, Pietro Longhi i wielu innych. Wśród kompletnych cykli najważniejszymi są, można powiedzieć, ogromne obrazy Carpaccio przedstawiające Historie Świętej Urszuli oraz Tintoretto, Historie Świętego Marka.
W pobliżu Akademii znajdują się: Kościół San Trovaso, z dziełami ojca i syna Tintoretto; Kościół Santa Maria del Rosario ai Gesuiti, z interwencją Tintoretto i Piazzetta; Kościół San Sebastiano, z freskami Veronese, który pracował tutaj przez wiele lat; Szkoła Grande dei Carmini, której fasady są zasługą architekta Longhena, w której przechowywane są dzieła Tiepolo.

 

Laguna - wokół Wenecji są niektóre wyspy, które zasługują na odwiedzenie: Murano, Burano, Lido di Venezia, San Giorgio Maggiore, Torcello. Murano jest powszechnie znane ze słynnej tradycji w produkcji szkła i kryształów wysokiej wartości. Początkowo huty szkła znajdowały się we wnętrzu miasta, lecz z powodu licznych pożarów, które następowały (miasto w większości stanowiło zabudowę drewnianą) w XII wieku zdecydowano przenieść produkcję na pobliską wyspę Murano. Produkcja szkła trwa jeszcze dziś na maksymalnym poziomie, a szkło z Murano jest sprzedawane na całym świecie. Aby zapoznać się z tradycją możemy odwiedzić Muzeum Sztuki Szkła.

 

Burano jest charakterystyczną wyspą, z pięknymi i kolorowymi zabudowaniami, gdzie zachowały się kostiumy i tradycje rzemieślnicze. Lido di Venezia jest plażą Wenecjanów: wzdłuż Promenady Giovanni Marconi, znajdziemy niektóre z bardzo prestiżowych hoteli w Wenecji, Casyno, a także siedzibę renomowanego festiwalu Pokazów Filmowych.

Wyspa San Giorgio Maggiore, naprzeciw Placu Św. Marka, tworzy wyjątkowe środowisko i odizolowanie w kontekście weneckim: pozbawiona struktur turystycznych, to miejsce dedykowane medytacjom religijnym i kulturalnym. Tutaj znajdują się: kościół Palladio, zakon benedyktyński, siedziba Fundacji Cini. We wnętrzu kościoła Palladio goszczą niektóre obrazy Tintoretto; ze szczytu możemy podziwiać nadzwyczajną panoramę Wenecji.

Wyspa Torcello jest interesującą dla tych, którzy chcą poznać więcej na temat początków Wenecji: chodzi o jedno z pierwszych źródeł zaludnienia laguny weneckiej, wchodzących pod rządy miasta w X wieku. Dziś wyspa jest praktycznie niezamieszkana, znajdziemy ruiny ogromnych bazylik, w których pozostały niektóre mozaiki o poruszającym bogactwie.

 

   

 

Pólwysep Gargano obejmuje potężne przedgórze, podlega on pod region Foggia i jest nazywany "ostrogą włoskiego buta". Półwysep ten wchodzi 70 km w głąb Morza Adriatyckiego. Najbardziej wysuniętym punktem na wschód jest Testa del Gargano (glowa Gargana), na zachodzie znajduje się nizina Tavoliere delle Puglie (wielki stól) o powierzchni ok. 2 tys. km². Na tym obszarze znajduje się Park Narodowy Pólwyspu Gargano. Ta część wybrzeża Adriatyku jest jedną z piękniejszych w całych Włoszech. Krystalicznie czyste morze ma niemal nierealną, turkusową barwę. Zawdzięcza ją białym wapiennym skałom. Rzeźbione przez wodę, przybierają fantazyjne kształty. Plaże, białe i piaszczyste, kryją się w niewielkich, cichych zatoczkach, gdzie w gorącym powietrzu intensywnie pachną pinie - śródziemnomorskie sosny. Nie ma też męczących tłumów jazgotliwych plażowiczów.

Gargano jest unikalną częścią włoskiej prowincji Apulia, w pradawnych czasach była to wyspa. Wyspa do stałego lądu przyłączyła się po trzęsieniu ziemi i osuwaniu się gruntów w czasie powodzi. W północnej części znajdują się słone jeziora Lesina i Varano. Półwysep Gargano znany jest ze swoich "trabucchi" (drewniane przystanie rybackie postawione na wystających skałach). Oprócz tego słynny jest las, porastający wnętrze półwyspu: "Foresta Umbra" (las cieni, nazwa wywodzi sie z dialektu, w żadnym wypadku nie od wł. regionu Umbria).
W żadnym innym włoskim mieście w regionie nie odbywa się tyle uroczystości i karnawałów. Prawie każda wioska ma swojego patrona, zatem okazji do świętowania jest wiele. Oryginalne, typowe jedynie na region apulski, są trulli. Te białe domeczki o bajkowych formach znaleść można w okolicy miast : Alberobello i Locorotondo.

PESCHICI :::

 

 

 

Peschici, miasto znane ze swoich czystych plaż i morza, za które bylo kilkakrotnie nagrodzone "niebieska flagą" (Bandiera Blu). Jest częścią Narodowego Parku Pólwyspu Gargano i członkiem Stowarzyszenia Górskiego Gargano.
Zamieszkana część Peschici rozpościera się na wapiennym cyplu, który sięga 100 metrów w głąb Adriatyku i dominuje nad przepiękną zatoką z piaszczystą plażą. Zabytkowe centrum, ciągle nienaruszone, wspina się od przystani turystycznej aż po mury zamku. Na przedmieścia składają się: labirynt wąskich uliczek, schowanych placów, spadzistych schodów, ale również osobliwych bielonych domków, typowych dla sródziemnomorskiej architektury. Przedmieście rozrosło się zwłaszcza w XX wieku z powodu turystyki.

 

 

Vieste to miasto leżące na wapiennym cyplu - Testa del Gargano. W okolicy znajduje się mnóstwo plantacji oliwnych. Najbliższe duże miasto to Foggia, stolica regionu o tej samej nazwie, które oddalone jest około jednej godzinny jazdy samochodem. Co drugi poniedziałek odbywa się tu targ, oprócz tego w przystani znajduje sie małe rybne targowisko.

WYSPY TREMITI:::

 

   

Ostatni raj na ziemi, tak mówią mieszkańcy Apulii o archipelagu Wysp Tremiti, oddalonych od wybrzeży Gargano zaledwie o czterdzieści kilometrów. Wyspy San Nicola, San Domino i La Caprara zamieszkuje zaledwie garstka ludzi, jednak w sezonie gęstość zaludnienia jest wielokrotnie większa. Skalne wybrzeża wszystkich wysp, podobnie jak brzegi półwyspu, kryją w sobie wiele baśniowych grot, a poza tym są rajem dla miłośników nurkowania. Natura zdziałała tu prawdziwe cuda, rzeźbiąc w skalach fantazyjne kształty. Wyspę porastają rzadkie gatunki roślin. Słynie też z bogactwa fauny.

Patrząc na gromadki dzieciaków, pluskające się beztrosko w błękitno-zielonej wodzie, aż trudno uwierzyć, że wyspy były kiedyś miejscem zsyłki skazańców. Legenda głosi, że cesarz August uwięził tu swoją siostrzenicę Julię, a Karol Wielki... teścia. Faktem historycznym jest jednak budowa potężnego, warownego opactwa przez benedyktynów, którzy przybyli tutaj z Monte Cassino. Klasztor stanął obok kościółka Santa Maria al Marę, wzniesionego w IX wieku przez pustelnika, który miał tu przywędrować, prowadzony przez Maryję i we wskazanym przez nią miejscu odkryć skarb.
Mnisi żyjący na wyspach skutecznie odpierali napady piratów. Zdobyli dużą władzę, a ponieważ posiadali własne statki i żołnierzy, zawładnęli także sporą częścią stałego lądu. Oparli się nawet atakom sułtana Solimana II w XVI wieku. Kres ich potędze położył dwa wieki później Ferdynand IV Burbon, który rozwiązał opactwo i przekształcił klasztor w więzienie. Taką funkcję pełnił aż do końca drugiej wojny światowej. Dziś do wybrzeży wysp przybijają dziesiątki statków wycieczkowych przywożących turystów.